ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΤΗΚΕ Ο ΑΡΧΙΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΑΛΑΣ

ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ «Ε.Ω.Κ.», ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

«ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΕΓΩ. ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΑΝΑ»

«ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΤΑΘΗΚΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΚΥΠΡΙΟΣ, Ο κ. ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΗΤΑΝ ΕΠΙΣΗΣ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ Ο ΔΙΑΠΡΕΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ κ. ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ, ΕΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΑΝ Ο π. ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ κ. ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ, Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ κ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ, Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΣΣΙΜΗΣ ΚΑΙ Ο π. ΥΠΟΥΡΓΟΣ κ. ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ. ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ»
 
Συνέντευξη στον
ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

 ΩΣ «ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ» τιμήθηκε «για την μεγάλη προσφορά του στην Πατρίδα» ο Στίβεν (Σταύρος) Λάλας, ο πιο σημαντικός Έλληνας κατάσκοπος που για 15 σχεδόν χρόνια (από το 1977 μέχρι το 1993) δρούσε κάτω από την μύτη της CIA και άλλων μυστικών υπηρεσιών, τροφοδοτώντας διαρκώς τους πράκτορες της ΚΥΠ με πολύτιμα για την ελληνική πλευρά ντοκουμέντα και απόρρητα έγγραφα. Η απονομή αυτού του τιμητικού τίτλου, που έγινε – με πρωτοβουλία του κ. Στέλιου Παπαθεμελή – από τη Δημοκρατική Αναγέννηση και τον Πολιτικό Όμιλο για τη Δημοκρατία και την Πατρίδα στο Βελλίδειο της Θεσσαλονίκης, παρουσία του μητροπολίτη κ. Άνθιμου, πολλών εκλεκτών προσκεκλημένων και με πυκνή συμμετοχή κόσμου, άνοιξε το δρόμο για την επίσημη αναγνώριση της σιωπηλής αλλά σπουδαίας προσφοράς ενός ήρωα που πλήρωσε πολύ ακριβά την απόφασή του να κάνει τα πάντα για την Ελλάδα.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ,
ΟΠΟΥ ΤΟΝ «ΔΙΠΛΑΡΩΣΕ» Η ΚΥΠ…
Η ΙΣΤΟΡΙΑ του Ελληνοαμερικανού Στίβεν Λάλας, ο οποίος γεννήθηκε το 1953 στο Ντόβερ του Νιου Χαμσάιρ, μοιάζει βγαλμένη από μυθιστόρημα κατασκοπείας και είναι πέρα για πέρα αληθινή. Η περιπετειώδης και πολύ επικίνδυνη πορεία του, που τον οδήγησε για πολλά χρόνια στη φυλακή, ξεκίνησε στο Βιετνάμ όπου πολέμησε ως στρατιώτης και πήρε το βαθμό του λοχία. Ακολούθως αποσπάστηκε στη CIA που τον «αξιοποίησε» σε μυστική δράση, ενώ τα τέλη της δεκαετίας του ’70 υπηρέτησε στην Τουρκία όπου η ζωή του άλλαξε οριστικά.
Το 1977, κι ενώ εργαζόταν στην αμερικανική υπηρεσία επικοινωνιών στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη, στρατολογήθηκε από την ΚΥΠ. Συγκεκριμένα τον πλησίασαν «Έλληνες πατριώτες» από το προξενείο, όπως είπε ο ίδιος, και του πρότειναν να βοηθήσει τη χώρα μας με πληροφορίες. «Μου είπαν: “Βοήθησε την Πατρίδα, το χρειάζεται” και τους απάντησα “εντάξει”», αποκάλυψε μιλώντας για την στρατολόγησή του από Έλληνες πράκτορες. Αρχικά ο Λάλας έδωσε στην ΚΥΠ μεγάλης αξίας απόρρητα έγγραφα για τη διάταξη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και οι πράκτορές της διαπίστωσαν ότι ενεργούσε κινούμενος από ένα φανατικό πατριωτισμό και σίγουρα η συνεργασία του θα ήταν πολύτιμη για την Ελλάδα.
Στα 15 χρόνια της δράσης του ο Λάλας έδωσε από τη Σμύρνη 50 απόρρητα έγγραφα, αλλά και ονόματα Αμερικανών πρακτόρων. Αργότερα έφυγε από τον στρατό και πήγε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όπου άρχισε να εργάζεται ως χειριστής στα απόρρητα κέντρα επικοινωνίας που λειτουργούν σε κάθε πρεσβεία. Με την ιδιότητα αυτή υπηρέτησε στο Βελιγράδι (1983-85) και στην Κωνσταντινούπολη (1985-89), απ’ όπου συνέχισε να «διοχετεύει» απόρρητες πληροφορίες στην ΚΥΠ, αφού από τα χέρια του περνούσαν όλα τα σημαντικά έγγραφα της αμερικανικής διπλωματίας αλλά και έγγραφα της CIA, της DIA και άλλων αμερικανικών και συμμαχικών υπηρεσιών.
Όταν ο Στίβεν Λάλας υπηρετούσε στην Κωνσταντινούπολη, συχνά περνούσε τον Έβρο, «με την ψυχή στο στόμα» - όπως θυμάται, και συναντούσε έναν Έλληνα μυστικό πράκτορα στον οποίο έδινε τα απόρρητα έγγραφα και τις πληροφορίες του. Από το Βελιγράδι και την Κωνσταντινούπολη «έδωσε» στην ΚΥΠ μεγάλο αριθμό απορρήτων εγγράφων, ενώ όταν το 1990 το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τον μετέθεσε στην Αθήνα, ως χειριστή του επικοινωνιακού κλωβού του κέντρου απορρήτων επικοινωνιών της αμερικανικής πρεσβείας στην ελληνική πρωτεύουσα, αντί να καταστρέφει τα απόρρητα έγγραφα που έφταναν υπηρεσιακά σ’ αυτόν, τα έδινε στον πράκτορα της ΚΥΠ με τον οποίο συνεργαζόταν. Έναν πράκτορα «αμφιβόλων υπηρεσιακών ικανοτήτων», όπως γράφτηκε, αφού «έφτασε να χρησιμοποιεί κρησφύγετο επαφών της υπηρεσίας για… εξωσυζυγικές δραστηριότητες».

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ…
Το 1993, κι ενώ ο Λάλας διοχέτευε στην ελληνική κυβέρνηση – μέσω της ΚΥΠ – πολύτιμες πληροφορίες για το θέμα των Σκοπίων, οι πληροφορίες αυτές δεν παρέμεναν απόρρητες στην κορυφή, αλλά έφθαναν μέχρι και σε υφυπουργούς. Όπως γράφτηκε, όταν αξιωματούχος του υπουργείου Εξωτερικών της χώρας μας ενημέρωσε τον τότε πρέσβη της Ελλάδος στις ΗΠΑ, τον Χρήστο Ζαχαράκη, για μια άγνωστη πτυχή του θέματος των Σκοπίων και ζήτησε να γίνει ένα σχετικό διάβημα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η αμερικανική πλευρά εντυπωσιάστηκε γιατί το διάβημα αυτό βασιζόταν σε μια πληροφορία που δεν έπρεπε να γνωρίζει η ελληνική κυβέρνηση. Τότε ενημερώθηκε αμέσως το Τμήμα Ασφαλείας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που έσπευσε να στείλει στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα έναν ειδικό πράκτορα του FBI, τον Τζον Κουατρόκι, με αποστολή να εντοπίσει την πηγή της διαρροής. Συνεργαζόμενος με τη CIA ο Κουατρόκι άρχισε τις έρευνες και τις παρακολουθήσεις, παγιδεύοντας με κρυφές κάμερες και κρυμμένα μικρόφωνα τα γραφεία επτά υπόπτων στην αμερικανική πρεσβεία. Ως κατ’ εξοχήν ύποπτος θεωρήθηκε ο μικρασιατικής καταγωγής υπάλληλος Στίβεν Λάλας, ο οποίος μετά από παρακολουθήσεις εντοπίστηκε από κάμερα του εσωτερικού κυκλώματος ασφαλείας της πρεσβείας να αποσπά απόρρητες πληροφορίες. Τις πληροφορίες αυτές διοχέτευε σε Έλληνα αξιωματικό της ΚΥΠ, σε τακτικά ραντεβού τους σε ένα διαμέρισμα στου Ζωγράφου. Αυτή είναι η μία εκδοχή. Σύμφωνα με ένα άλλο σενάριο, κάποιοι «έδωσαν» (δηλαδή «κάρφωσαν») τον Λάλα στους Αμερικανούς…

ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ
Ο ΣΤΙΒΕΝ ΛΑΛΑΣ, που από την Αθήνα «είχε διοχετεύσει στην ΚΥΠ 260 πιστοποιημένα απόρρητα έγγραφα ενώ το FBI αρχικά μιλούσε για 700», τον Απρίλιο του 1993 κλήθηκε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να ταξιδέψει στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ δήθεν για υπηρεσιακούς λόγους. Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην Ουάσιγκτον αμέσως συνελήφθη. Αργότερα, μετά από πολλές ανακρίσεις και αφού αναγκάστηκε να ομολογήσει την μυστική δράση του από το 1977 μέχρι το 1993, οδηγήθηκε στο δικαστήριο με την κατηγορία της «συνωμοσίας με σκοπό την κατασκοπεία προς όφελος συμμάχου χώρας». Από αυτό καταδικάστηκε για προδοσία σε 14ετή κάθειρξη και σε καθεστώς επιτήρησης πέντε ετών. Εντελώς αβοήθητος οδηγήθηκε στις αμερικανικές φυλακές υψίστης ασφαλείας και άρχισε να εκτίει την ποινή του χωρίς να ενδιαφέρεται κανένας γι’ αυτόν.
Πριν από περίπου δυόμισι χρόνια, το καλοκαίρι του 2005, ο Στίβεν Λάλας αφέθηκε ελεύθερος, με τον όρο της «διαβίωσης υπό επιτήρηση» στην Μασαχουσέτη, ενώ μοναδική επιθυμία του ήταν να επιστρέψει στην Ελλάδα και να βοηθήσει την οικογένειά του, που λόγω της πολυετούς απουσίας του αντιμετώπιζε μεγάλα προβλήματα. Τελικά, μετά από διαπραγματεύσεις του υπουργείου Δικαιοσύνης της Ελλάδος και των αμερικανικών δικαστικών αρχών, συνεχείς πιέσεις από την πλευρά των διπλωματών και υπόγειες διαβουλεύσεις των μυστικών υπηρεσιών, ο σήμερα 54χρονος Ελληνοαμερικανός πράκτορας αφέθηκε ελεύθερος για να γυρίσει στην Ελλάδα και να εκτίσει εδώ τα υπόλοιπα χρόνια της επιτήρησης.
Έτσι, μετά από 12 ½ περίπου χρόνια στις αμερικανικές φυλακές και 2 ½ χρόνια επιτήρηση, στις 25 Νοεμβρίου 2007 ο Στίβεν Λάλας επέστρεψε στη χώρα μας. Ελεύθερος πια και πανευτυχής, βρέθηκε στην αγκαλιά της οικογένειάς του που ζει σ’ ένα φτωχικό σπίτι στη Χρυσούπολη Καβάλας και στην αγκαλιά ολόκληρης της Ελλάδας, η οποία τον θεωρεί ήρωα. Η συγκίνηση περίσσεψε στο αεροδρόμιο «Μ. Αλέξανδρος» της Καβάλας, όπου τον υποδέχτηκαν η σύζυγός του Μαρία Μαϊδανού, η ηλικιωμένη μητέρα της και τα δύο παιδιά του, ο 16χρονος Παναγιώτης – που τον είδε για πρώτη φορά και ο 22χρονος Γιάννης, ενώ εκατοντάδες άτομα κυριολεκτικά τον αποθέωσαν. Δακρυσμένος ανάμεσα στους συγγενείς και τους θαυμαστές του, ο πιο διάσημος Έλληνας κατάσκοπος έλεγε και ξανάλεγε ότι ευχαριστεί το Θεό που ξανασυνάντησε τους δικούς του, τονίζοντας στους δημοσιογράφους ότι τα πάντα γι’ αυτόν είναι η οικογένειά του ενώ η Πατρίδα μας και απέφυγε να μιλήσει για το παρελθόν.
Την περασμένη εβδομάδα, όμως, δέχτηκε να μιλήσει εκτενέστατα και για όλα στον συνεργάτη μας Κώστα Παπαπαναγιώτου, με τον οποίο συναντήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Η αποκαλυπτική, εξόχως ενδιαφέρουσα και πολύ τιμητική για την «Ε.Ω.Κ.» συνέντευξή του είναι η ακόλουθη.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
- Κύριε Λάλα, αρχικά τι θα μας πείτε για τη σημερινή μέρα; Με το να τιμηθείτε σε μια λαμπρή εκδήλωση από ένα πολιτικό κόμμα και έναν έγκριτο πολιτικό οργανισμό, επικεφαλής των οποίων είναι ο 11 φορές βουλευτής και κατ’ επανάληψη υπουργός κ. Στέλιος Παπαθεμελής, εγκαινιάζεται η επίσημη αναγνώριση της πολυετούς εθνικής προσφοράς σας στην Πατρίδα μας. Μεγάλης προσφοράς που έγινε με κίνδυνο της ζωής σας και στοίχισε μια περίπου 15ετή περίοδο σκληρής δοκιμασίας σε σας και στην οικογένειά σας.
- Εκείνο που θέλω να σας πω είναι ότι δεν έκανα τίποτα για να μου απονεμηθούν τιμές. Ακράδαντα πιστεύω ότι κάθε Έλληνας θα έκανε αυτό που έκανα εγώ. Έπρεπε να το κάνω και γι’ αυτό το έκανα. Όσο για το ότι με τίμησαν, ειλικρινά σας λέω ότι δεν μου αξίζει οποιαδήποτε τιμή…

- Πάντως φαίνεστε συγκινημένος…
- Είμαι συγκινημένος γιατί ξαναβρίσκομαι στην Πατρίδα μου, ανάμεσα στην αγαπημένη μου οικογένεια, σε φίλους και ομόθρησκους, Χριστιανούς Ορθόδοξους, που μιλάνε τη γλώσσα μας. Μου έλειψαν όλοι και όλα αυτά για πάρα πολλά χρόνια. Και τώρα είμαι πολύ χαρούμενος, ευτυχισμένος! Κυριολεκτικά ξαναγεννήθηκα επιστρέφοντας στην Ελλάδα!

- Ασφαλώς ήταν συγκλονιστική η μεγάλη στιγμή που μετά από μια περίπου 15χρονη αναγκαστική απουσία ξαναβρεθήκατε εδώ, στην αγκαλιά της γυναίκας σας, των παιδιών σας και των άλλων συγγενών σας. Όμως, αυτές τις πολύ χαρούμενες στιγμές, δεν σας πόνεσε λιγάκι που όταν φτάσατε στο αεροδρόμιο «Ελ.Βενιζέλος» και εν συνεχεία στο αεροδρόμιο «Μ. Αλέξανδρος» της Καβάλας δεν σας περίμενε ούτε ένας κρατικός εκπρόσωπος για να σας υποδεχτεί συμβολικά;
- Δεν με πείραξε αυτό. Εγώ δεν τα βλέπω αυτά. Μπορεί να μην ήρθε κάποιος εκπρόσωπος, όπως λέτε, στα δύο αεροδρόμια, αλλά το σημαντικό για μένα ήταν ότι η κυβέρνηση έκανε το παν για να με φέρει στην Ελλάδα. Αυτό ήταν αναγκαίο να γίνει και έγινε. Και τώρα ευχαριστώ, για μια ακόμη φορά, όσους συνέβαλαν στην επιστροφή μου.

- Δύο περίπου μήνες μετά την επιστροφή σας στην Ελλάδα, πώς αισθάνεσθε ζώντας κοντά στους συγγενείς σας στη Χρυσούπολη της Καβάλας;
- Δεν είχα δει τη γυναίκα μου, τα παιδιά μας και τη γιαγιά τους για 14 χρόνια, 7 μήνες και κάτι μέρες. Τώρα δεν χορταίνω να τους βλέπω. Δόξα τω Θεώ! Και θέλω να σας ξαναπώ ότι ευχαριστώ την κυβέρνηση, κάποιους εξαίρετους Έλληνες, γενικά τον ελληνικό λαό και πάνω απ’ όλους τον Θεό που μ’ έφεραν στην Ελλάδα.

- Τι θα θέλατε να μας πείτε για τη μαρτυρική σύζυγό σας, που όσο εσείς βρισκόσασταν στη φυλακή πέρασε πολύ δύσκολα χρόνια δουλεύοντας ακατάπαυστα και μεγαλώνοντας ολομόναχη δύο παιδιά, το ένα από τα οποία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας;
- Η γυναίκα μου είναι ένας πραγματικός ήρωας! Εγώ δεν έκανα τίποτα μπροστά σε όσα έκανε όλα αυτά τα πολύ δύσκολα χρόνια η γυναίκα μου! Συντηρούσε την ηλικιωμένη μητέρα της η οποία δεν βλέπει καλά και δύο μικρά παιδιά, που το ένα αντιμετώπιζε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει ειδικά προβλήματα, αφού είναι ανάπηρο. Ξαναλέω ότι η γυναίκα μου είναι ήρωας! Πώς άντεξε, ένας Θεός ξέρει. Εγώ ίσως δεν θ’ άντεχα. Δούλευε μέρα – νύχτα για να τα βγάλει πέρα. Και το κατόρθωσε χωρίς καμία συμπαράσταση, ενώ και το επίσημο κράτος δεν νοιάστηκε γι’ αυτήν… Είναι αξιοθαύμαστη και έκανε πολλά για όλους μας και ειδικά για μένα. Ήταν 26χρονη όταν με συνέλαβαν και με φυλάκισαν και με περίμενε καρτερικά και με άσβεστη αγάπη επί 15 χρόνια! Ποιος το κάνει αυτό σήμερα; Αυτό γινόταν μόνο στο παρελθόν, πριν από έναν αιώνα. Η γυναίκα μου έχει τον Θεό, τον Χριστό, μέσα της. Πιστεύει πάρα πολύ. Έχει πίστη στην καρδιά της!

- Φυσικά πιστεύει και σε σας. Όπως απέδειξε, κυριολεκτικά σας λατρεύει.
- Κι εγώ τη σέβομαι και την αγαπώ πάρα πολύ!

- Ασφαλώς κάνετε σχέδια για το μέλλον. Αλήθεια τι περιμένετε να κάνει για σας και την οικογένειά σας το επίσημο κράτος για να σας συμπαρασταθεί, όπως έχει καθήκον; Γιατί σας χρωστάει πολλά, πάρα πολλά…
- Θα σας ξαναπώ ότι εγώ έκανα αυτό που έπρεπε, αυτό που θα έκανε κάθε Έλληνας. Γι’ αυτό το κράτος δεν μου χρωστάει τίποτα. Από εκεί και πέρα εγώ και η οικογένειά μου με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα ζήσουμε, θα επιβιώσουμε. Και στην πορεία πιστεύω ότι θα μπορέσω να μιλήσω με κάποιους αρμόδιους. Ίσως επικοινωνήσουν αυτοί μαζί μου, κάτι που θα είναι καλύτερο…

- Σκοπεύετε να μείνετε για πάντα στη Χρυσούπολη; Ή μήπως θα την εγκαταλείπατε αν προσφέρονταν καλές ευκαιρίες εργασίας σε σας και στη σύζυγό σας, ώστε να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για την πάμφτωχη – απ’ ό,τι γνωρίζω – οικογένειά σας, η οποία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση από τις οικογένειες χιλιάδων ξένων μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα; Γενικά ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
- Θέλω να μείνω στη Χρυσούπολη, έστω κι αν αντιμετωπίζουμε μεγάλες δυσκολίες. Η γυναίκα μου είναι από τον τόπο αυτό, όπου μεγάλωσε, κι εγώ γνωρίζω στη Χρυσούπολη πολύ κόσμο, πολλούς καλούς φίλους. Εκεί μάθαμε, εκεί μας αρέσει κι εκεί θα μείνουμε.

- Πώς σας βλέπουν σήμερα οι κάτοικοι της Χρυσούπολης, γνωρίζοντας ότι ανάμεσά τους ζει κάποιος που «διέπρεψε» ως… υπερκατάσκοπος; Ένας άτυχος Έλληνας υπερκατάσκοπος, ο οποίος μάλλον προδόθηκε από… Έλληνες, θελητά ή αθέλητα…
- Ο κόσμος είναι καλός, όχι μόνο στη Χρυσούπολη αλλά και σ’ όλη την Ελλάδα. Δεν έχω παράπονο από κανέναν. Οι Έλληνες είναι φιλότιμοι από τη φύση τους, αγαπιόμαστε! Και σ’ εμένα όλοι φέρθηκαν με εγκαρδιότητα και αγάπη. Αυτό το εκτιμώ ιδιαίτερα και το σέβομαι. Και τα δικά μας αισθήματα είναι τα ίδια.

- Σε ποιο χώρο θα θέλατε να δραστηριοποιηθείτε τώρα;
- Προς το παρόν δεν μπορώ να δουλέψω, γιατί αντιμετωπίζω προβλήματα με την υγεία μου, με το στομάχι μου, πληρώνοντας τις δοκιμασίες της φυλακής. Τώρα κοιτάζω την υγεία μου και θ’ ακολουθήσω τις οδηγίες των γιατρών. Όταν συνέλθω θα δουλέψω για να βοηθήσω την οικογένειά μου που αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Ένα απ’ αυτά είναι, όπως προανέφερα, η κατάσταση της υγείας του μεγάλου γιου μου, του Γιάννη. Ευτυχώς, πολλοί μας συμπαρίστανται τώρα, θέλοντας να βοηθήσουν τον Γιάννη. Και το κρατικό νοσοκομείο και ιδιώτες γιατροί. Γι’ αυτό αρχίσαμε να ελπίζουμε σε μια βελτίωση της υγείας του. Δεν έχουμε κανένα παράπονο και ευχαριστούμε όλους όσους νοιάζονται για το παιδί μου.

- Όταν συνέλθετε και είστε πανέτοιμος για δράση, τι θα απαντούσατε αν κάποιο κόμμα σας πρότεινε να συνεργαστείτε μαζί του ως ανεξάρτητος υποψήφιος βουλευτής και να κατεβείτε στις επόμενες εκλογές; Η εκλογή σας θα ήταν σίγουρη και, πολύπειρος όπως είστε, μέσα από τη Βουλή θα μπορούσατε να συνεχίσετε ως πολιτικός την προσφορά σας στην Πατρίδα μας.
- Μέχρι τώρα νοιάζομαι μόνο για την οικογένειά μου και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της και δεν θα μπορούσα να σχεδιάσω κάτι τέτοιο. Ιδιαίτερα ασχολούμαι με το μεγάλο παιδί μου, που πρέπει με κάθε τρόπο να βοηθηθεί. Γι’ αυτό, το τελευταίο που θα με απασχολούσε θα ήταν μια τέτοια πρόταση. Όμως θα σας ξαναπώ, ότι είμαι πρόθυμος να βοηθήσω με οποιονδήποτε τρόπο την Πατρίδα μας.

- Εκτός από την οικογένειά σας, ποιος σας στήριξε όταν περισσότερο από 12 χρόνια μείνατε έγκλειστος στις φυλακές του Ρέιμπρουκ; Το επίσημο κράτος σας συμπαραστάθηκε;
- Ναι, αν και το ότι δεν είχα την ελληνική υπηκοότητα το έφερνε αντιμέτωπο με τον αμερικανικό νόμο και τη Δικαιοσύνη. Τελικά, όταν το 2004 έκανα αίτηση για ελληνική υπηκοότητα το κράτος μου την έδωσε μέσω του Ελληνικού Γενικού Προξενείου της Νέας Υόρκης. Η Ελλάδα και η Κύπρος δήλωσαν ότι με δέχονται ευχαρίστως, αλλά η Αμερική δεν με άφηνε να φύγω. Όμως η Ελλάδα, το επίσημο κράτος, έκανε το καθήκον του. Με βοήθησαν επίσης και κάποιοι Έλληνες που ζουν εκτός Ελλάδος, όπου η Ομογένεια είναι πολύ ενωμένη. Αυτό εύχομαι να συμβαίνει πάντα κι εδώ, μέσα στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα με βοήθησε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής. Περισσότερο όμως απ’ όλους στάθηκε κοντά μου ένας Κύπριος, ο κ. Μιχάλης Κυπριανού από το Μόντρεαλ του Καναδά. Αυτός ο πραγματικός και ενθουσιώδης Έλληνας πατριώτης έκανε πάρα πολλά για μένα. Βρισκόταν συχνά κοντά μου, ακόμα κάθε Χριστούγεννα και κάθε Πάσχα – εγκαταλείποντας την οικογένειά του, και μου συμπαραστάθηκε ποικιλοτρόπως. Γι’ αυτό και τον ευχαριστώ εγκάρδια. Είναι ένας πραγματικός Έλληνας και λαμπρό παλικάρι! Παλικάρι είναι επίσης και ο εξαίρετος δημοσιογράφος κ. Αλέξης Παπαχελάς, που ήταν από την αρχή κοντά μου και παρακολούθησε μάλιστα τη δίκη μου. Είναι κι αυτός Μικρασιάτης όπως εγώ και πρόβαλε με τις τηλεοπτικές εκπομπές και τα άρθρα του την υπόθεσή μου, ενώ δύο υπουργοί Δικαιοσύνης, ο κ. Αναστάσης Παπαληγούρας και ο κ. Σωτήρης Χατζηγάκης, ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για να μπορέσω να επιστρέψω στην Ελλάδα. Μου συμπαραστάθηκαν επίσης ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Θεόδωρος Κασσίμης και ο π. υπουργός κ. Στέλιος Παθεμελής, αυτός ο θαυμάσιος άνθρωπος! Όλους τους ευγνωμονώ.
 
http://elora.gr/portal/interviews/9--/476--------

http://armyalert.blogspot.com/2011/01/blog-post_29.html