Οι επίκαιροι στίχοι του Γ. Σουρή

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σʼ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νάʼχει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ʼχει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σʼαυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

 Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια πουʼχει
στο ʼνα λουστρίνι, στʼαλλο τσαρούχι.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

( ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ, 1893 Εφημερίδα «Ρωμηός»).