Οι περισσότεροι γνωρίζουμε ότι ο Θανάσης Κλάρας, που κατά την Κατοχή έγινε γνωστός σαν Άρης Βελουχιώτης, είχε υπογράψει δήλωση μετάνοιας κατά την φυλάκισή του απ΄το καθεστώς της 4ης Αυγούστου.
Η δήλωση μετάνοιας υπεγράφη στις 8 Ιουνίου 1939 και είναι η παρακάτω:
Δεν ήταν όμως αρκετή για να πειστεί ο Μανιαδάκηγς να τον αφήσει ελεύθερο. Έτσι ο Βελουχιώτης έκανε και συμπληρωματική δήλωση, τρεις εβδομάδες μετά, στις 27 Ιουνίου 1939:
Με αυτήν την δεύτερη συμπληρωματική δήλωση, στην οποία συμπεριλαμβανόταν και ρητή αποκήρυξη του κομμουνισμού, ο Θανάσης Κλάρας κατάφερε και αποφυλακίστηκε.
Η αποφυλάκισή του έγινε στις 5 Σεπτεμβρίου 1939.
Οι σχέσεις του με την Ασφάλεια δεν τελείωσαν όμως. Έναν χρόνο μετά, στις 30 Αυγούστου του 1940, έδωσε κατάθεση στις αστυνομικές αρχές σχετικά με τις πολιτικές επαφές του.
Σε αυτήν την κατάθεση ανέφερε με λεπτομέρειες ποιους σύντρόφους του συνάντησε και πότε.
Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών ήταν επίσης δηλωσίες όπως ο Κλάρας, και ήταν αναμεμειγμένοι στην λεγόμενη "Προσωρινή Διοίκηση" που ήταν δημιούργημα του Μανιαδάκη και φυσικά απολύτως ελεγχόμενη απ΄το μεταξικό καθεστώς. Η Προσωρινή Διοίκηση αποτελούταν από δηλωσίες κομμουνιστές και σκοπός της δημιουργίας της ήταν να προκαλέσει σύγχυση στα μέλη του ΚΚΕ που κυριολεκτικά δεν ήξεραν ποιον να εμπιστευτούν, αφού τα περισσότερα ηγετικά στελέχη ήταν φυλακή, και οι περισσότεροι από αυτούς που ήταν έξω ήταν δηλωσίες και συνεργάτες των αρχών.
Σε αυτήν την κατηγορία άνηκε την εποχή εκείνη και ο Κλάρας...
Αυτήν την ρετσινιά του δηλωσία, ο Κλάρας-Βελουχιώτης δεν μπόρεσε ποτέ να την αποβάλλει και τον κατέτρεχε σε όλη του την μετέπειτα κομματική και αντάρτικη καριέρα του. Το κόμμα ποτέ δεν του το συγχώρησε αφού οι δηλωσίες ήταν αξιοκατάκριτοι δίχως ελαφρυντικά, και δεν υπήρχε κανένας λόγος ο Κλάρας να αποτελέσει εξαίρεση. Αυτή η δήλωση μετάνοιας ήταν ένας απ΄τους λόγους (διότι στην πορεία προέκυψαν και άλλοι λόγοι, εξίσου σοβαροί) που ήταν μονίμως σε δυσμένεια απ΄την κομματική ηγεσία.
Κάποιοι απολογητές του Βελουχιώτη ισχυρίζονται ότι έκανε την δήλωση μετάνοιας προκειμένου να βγει και να συνεχίσει την κομματική του δράση. Δεν υπάρχει όμως καμμία απόδειξη για κάτι τέτοιο. Ούτε καν ο ίδιος δεν υποστήριξε ποτέ κάτι τέτοιο. Άλλωστε όπως είδαμε, η μετέπειτα κομματική δράση εξαντλούταν σε επαφές με άλλους δηλωσίες...
Απλά, οι αριστεροί απολογητές έχουν προσπαθήσει κατ'επανάληψη να εμφανιστούν βασιλικότεροι του βασιλέως προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Πηγή: "'Αρης Βελουχιώτης. Ο αμφιλεγόμενος αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ" του Δημοσθένη Κούκουνα.
http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/03/blog-post_21.html
Η δήλωση μετάνοιας υπεγράφη στις 8 Ιουνίου 1939 και είναι η παρακάτω:
Δεν ήταν όμως αρκετή για να πειστεί ο Μανιαδάκηγς να τον αφήσει ελεύθερο. Έτσι ο Βελουχιώτης έκανε και συμπληρωματική δήλωση, τρεις εβδομάδες μετά, στις 27 Ιουνίου 1939:
Με αυτήν την δεύτερη συμπληρωματική δήλωση, στην οποία συμπεριλαμβανόταν και ρητή αποκήρυξη του κομμουνισμού, ο Θανάσης Κλάρας κατάφερε και αποφυλακίστηκε.
Η αποφυλάκισή του έγινε στις 5 Σεπτεμβρίου 1939.
Οι σχέσεις του με την Ασφάλεια δεν τελείωσαν όμως. Έναν χρόνο μετά, στις 30 Αυγούστου του 1940, έδωσε κατάθεση στις αστυνομικές αρχές σχετικά με τις πολιτικές επαφές του.
Σε αυτήν την κατάθεση ανέφερε με λεπτομέρειες ποιους σύντρόφους του συνάντησε και πότε.
Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών ήταν επίσης δηλωσίες όπως ο Κλάρας, και ήταν αναμεμειγμένοι στην λεγόμενη "Προσωρινή Διοίκηση" που ήταν δημιούργημα του Μανιαδάκη και φυσικά απολύτως ελεγχόμενη απ΄το μεταξικό καθεστώς. Η Προσωρινή Διοίκηση αποτελούταν από δηλωσίες κομμουνιστές και σκοπός της δημιουργίας της ήταν να προκαλέσει σύγχυση στα μέλη του ΚΚΕ που κυριολεκτικά δεν ήξεραν ποιον να εμπιστευτούν, αφού τα περισσότερα ηγετικά στελέχη ήταν φυλακή, και οι περισσότεροι από αυτούς που ήταν έξω ήταν δηλωσίες και συνεργάτες των αρχών.
Σε αυτήν την κατηγορία άνηκε την εποχή εκείνη και ο Κλάρας...
Αυτήν την ρετσινιά του δηλωσία, ο Κλάρας-Βελουχιώτης δεν μπόρεσε ποτέ να την αποβάλλει και τον κατέτρεχε σε όλη του την μετέπειτα κομματική και αντάρτικη καριέρα του. Το κόμμα ποτέ δεν του το συγχώρησε αφού οι δηλωσίες ήταν αξιοκατάκριτοι δίχως ελαφρυντικά, και δεν υπήρχε κανένας λόγος ο Κλάρας να αποτελέσει εξαίρεση. Αυτή η δήλωση μετάνοιας ήταν ένας απ΄τους λόγους (διότι στην πορεία προέκυψαν και άλλοι λόγοι, εξίσου σοβαροί) που ήταν μονίμως σε δυσμένεια απ΄την κομματική ηγεσία.
Κάποιοι απολογητές του Βελουχιώτη ισχυρίζονται ότι έκανε την δήλωση μετάνοιας προκειμένου να βγει και να συνεχίσει την κομματική του δράση. Δεν υπάρχει όμως καμμία απόδειξη για κάτι τέτοιο. Ούτε καν ο ίδιος δεν υποστήριξε ποτέ κάτι τέτοιο. Άλλωστε όπως είδαμε, η μετέπειτα κομματική δράση εξαντλούταν σε επαφές με άλλους δηλωσίες...
Απλά, οι αριστεροί απολογητές έχουν προσπαθήσει κατ'επανάληψη να εμφανιστούν βασιλικότεροι του βασιλέως προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Πηγή: "'Αρης Βελουχιώτης. Ο αμφιλεγόμενος αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ" του Δημοσθένη Κούκουνα.
http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/03/blog-post_21.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου