Τανκς εναντίον διαδηλωτών από τον Ασαντ

Τρεις χιλιάδες άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας εισέβαλαν με άρματα μάχης στη νότια πόλη Ντεράα, πυροβολώντας «όποιον τολμούσε να βγει από το σπίτι του». Ξεπέρασαν τους 350 οι νεκροί από την άγρια καταστολή του καθεστώτος
"Πόλεμο" στους ίδιους τους Σύριους φαίνεται πως έχει κηρύξει ο Μπασάρ Αλ Ασαντ, ο οποίος έστειλε χθες άρματα μάχης για να "καταστείλει" τις διαδηλώσεις πνίγοντας στο αίμα τις πόλεις Ντεράα, Τζάμπλα και το προάστιο Ντούμα της Δαμασκού.


Εν μέσω προειδοποιήσεων των ΗΠΑ για κυρώσεις κατά της συριακής ηγεσίας και ενώ η Δαμασκός έκλεισε τα σύνορά της με την Ιορδανία και αρκετές κυβερνήσεις προτρέπουν τους υπηκόους τους να εγκαταλείψουν τη χώρα, εκτιμώντας πως επίκειται περαιτέρω κλιμάκωση των συγκρούσεων, 3.000 άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας εισέβαλαν με άρματα μάχης στη νότια πόλη Ντεράα πυροβολώντας -σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες- "όποιον τολμούσε να βγει από το σπίτι του".

Την ίδια ώρα, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων υποστήριζαν πως η χθεσινή επίθεση των δυνάμεων ασφαλείας, που κατευθύνθηκαν και στην πόλη Τζάμπλα, είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους άλλοι 25 άνθρωποι ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των νεκρών στους 375, από τους οποίους σχεδόν οι μισοί σκοτώθηκαν τις τελευταίες τρεις ημέρες. Σύμφωνα δε με όλες τις ενδείξεις, ο στρατός του Ασαντ κατευθυνόταν χθες και προς την πόλη Νάουα, όπου χιλιάδες κάτοικοι είχαν παρευρεθεί σε κηδεία διαδηλωτών ζητώντας την ανατροπή του Σύριου προέδρου.

Σύμφωνα με τα όσα μετέδιδαν τα ΜΜΕ, η ηλεκτροδότηση και οι επικοινωνίες είχαν διακοπεί στη Νάουα -όπως εξάλλου και στις υπόλοιπες πόλεις όπου αναπτύχθηκαν δυνάμεις ασφαλείας- και οι κάτοικοι έστηναν οδοφράγματα για να αμυνθούν σε περίπτωση επίθεσης των κυβερνητικών δυνάμεων.

Παρά το γεγονός ότι ο Ασαντ προσπάθησε να δείξει πως έχει την πρόθεση να "χαμηλώσει τους τόνους" προχωρώντας σε ορισμένες μεταρρυθμίσεις, όπως είναι η άρση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης που ίσχυε τα τελευταία 48 χρόνια, αλλά και η δυνατότητα νομιμοποίησης των "ειρηνικών διαδηλώσεων", οι πολίτες που βρίσκονται στους δρόμους τις τελευταίες πέντε εβδομάδες υποστηρίζουν πως επρόκειτο στην πραγματικότητα για καλοστημένη "παγίδα".

Οπως επισημαίνουν, η επικύρωση του νόμου που "ρυθμίζει" για πρώτη φορά στη Συρία το δικαίωμα στις διαδηλώσεις "εξυπηρέτησε την καταστολή τους, αφού θα πρέπει να υποβάλλεται αίτημα για τη διοργάνωση συγκεντρώσεων τουλάχιστον πέντε ημέρες πριν, με αποτέλεσμα η αστυνομία να μπορεί πλέον να διαλύει τις κινητοποιήσεις "καθ' όλα νόμιμα".


Σύμφωνα με τα όσα μεταδίδουν τα ξένα ΜΜΕ και οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι επιθέσεις των δυνάμεων ασφαλείας κατά των διαδηλωτών είναι ολοένα και πιο αιματηρές, καθώς και οι κινητοποιήσεις εναντίον του Μπασάρ Αλ Ασαντ κλιμακώνονται, ενώ το κίνημα που αξιώνει εκδημοκρατισμό της χώρας δεν φαίνεται να "ξεφουσκώνει" παρά την άγρια καταστολή. Επιπλέον, ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες έκαναν λόγο χθες για τις πρώτες "σοβαρές συμπλοκές" μεταξύ μελών των υπηρεσιών ασφαλείας του στρατού πυροδοτώντας σενάρια για επικείμενες αποστασίες.

Εν τω μεταξύ, ύστερα από ένα κύμα αθρόων συλλήψεων τις τελευταίες 48 ώρες πάνω από 100 συγγραφείς και δημοσιογράφοι στη Συρία υπέγραψαν μια διακήρυξη με την οποία καταγγέλλουν τη βίαιη καταστολή των διαδηλωτών. Οπως επισημαίνουν αναλυτές, πρόκειται για την πρώτη απτή ένδειξη οργής και αγανάκτησης για την αιματοχυσία στους κόλπους της ελίτ των διανοουμένων της χώρας.

ΚΥΡΩΣΕΙΣ
Με κυρώσεις κατά της ηγεσίας της Συρίας απείλησε χθες ο Λευκός Οίκος, χαρακτηρίζοντας "απαράδεκτη" την κλιμάκωση της βίας στη χώρα. Την ίδια ώρα, η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία και η Πορτογαλία ζήτησαν χθες από τον ΟΗΕ να συνεδριάσει εκτάκτως προκειμένου να καταδικάσει τη βίαιη καταστολή στη Συρία και να ζητήσει αυτοσυγκράτηση από τη κυβέρνηση του Μπασάρ Αλ Ασαντ. Ωστόσο, παρέμενε αβέβαιο εάν η Ρωσία και η Κίνα θα στήριζαν το ψήφισμα.

ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
Γιατί η Συρία δεν είναι... Λιβύη

Η αυτοσυγκράτηση με την οποία αντιμετωπίζει η Δύση την αιματοχυσία στη Συρία, σε αντίθεση με τη στάση της έναντι της Λιβύης, έχει πυροδοτήσει τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης στη Μέση Ανατολή, που υποστηρίζει πως ΗΠΑ και Ευρώπη ενεργούν με "δύο μέτρα και δύο σταθμά".

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι ΗΠΑ εξετάζουν μια σειρά από επιλογές, με στόχο την άσκηση πίεσης στη Δαμασκό, συμπεριλαμβανομένων κυρώσεων εις βάρος υψηλόβαθμων αξιωματούχων. Ωστόσο, οι αναλυτές είναι βέβαιοι πως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να δούμε στη Συρία το είδος επέμβασης που είδαμε στη Λιβύη. Εκτός από θέματα "στρατηγικών συμμαχιών και συμφερόντων", υπάρχουν και πρακτικοί λόγοι, για τους οποίους η Δύση θα περιοριστεί σε "καταδικαστικές δηλώσεις και εξαιρετικά στοχευμένες κυρώσεις".

Πρώτον, σε αντίθεση με τη Λιβύη, όπου ο Καντάφι είχε χάσει τον έλεγχο των δύο τρίτων της χώρας, έχοντας στη διάθεσή του απαρχαιωμένο οπλισμό, και όπου οι αντικαθεστωτικοί ζητούσαν βοήθεια από τη διεθνή κοινότητα, η Δαμασκός έχει πολύ καλά εκπαιδευμένες δυνάμεις ασφαλείας, ρωσικούς πυραύλους και κατά πάσα πιθανότητα χημικά όπλα, γεγονός που εξ αρχής δυσκολεύει την κατάσταση στο πεδίο της μάχης. Δεύτερον, η Συρία είναι η στενότερος σύμμαχος του Ιράν και όλες οι διπλωματικές κινήσεις της Δύσης τα τελευταία χρόνια επικεντρώνονται στην προσπάθεια απομάκρυνσης του Ασαντ από την Τεχεράνη και προσχώρησής του στο άλλο στρατόπεδο.

Μια πολύ επιθετική αντίδραση εναντίον του σήμερα θα μπορούσε να δυναμιτίσει αυτή την καλά σχεδιασμένη επιχείρηση. Τέλος, ο κίνδυνος θρησκευτικών συγκρούσεων στη Συρία μεταξύ Αλεβιιτών, Σουνιτών, Κούρδων και Δρούζων θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει γειτονικές χώρες, όπως είναι η Τουρκία, ο Λίβανος και το Ιράκ.

ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΟΧΛΟΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΟΥΝΙΤΕΣ
Ισορροπιστές οι Ασαντ κατάφεραν να κυβερνούν τη Συρία από το 1970

Επί σχεδόν πέντε δεκαετίες η Συρία υπήρξε κοσμικό κράτος. Μπορεί η κατανομή της εξουσίας να βασίστηκε σε θρησκευτικές ομάδες, αυτές όμως θα πρέπει να κατανοηθούν στη "φυλετική" (και γεωγραφική) τους διάσταση.

Με την πλειοψηφία των Σύριων να δηλώνουν Σουνίτες, είναι αξιοσημείωτο πως οι Ασαντ, μια οικογένεια Αλεβιτών -μειοψηφική σέχτα των Σιιτών-, κατάφεραν να κυβερνούν από το 1970.

Η οικογένεια του Χαφέζ αλ Ασαντ ανέλαβε την προεδρία οκτώ χρόνια μετά το πραξικόπημα του κόμματος Μπάαθ το 1963 και έκτοτε διατηρεί τις λεπτές ισορροπίες μεταξύ των διαφορετικών θρησκευτικών ομάδων στη χώρα (Σουνίτες, Σιίτες, Δρούζοι, Κούρδοι). Βασικός μοχλός για τη σταθερότητα της Συρίας τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η κρίσιμη συμμαχία ανάμεσα στους Ασαντ και τους Σουνίτες.

Αλεβίτες
Οι Ασαντ προώθησαν Αλεβίτες -περίπου 12% του πληθυσμού- σε υψηλόβαθμες θέσεις του στρατού, της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών, μέλη των οποίων είναι κυρίως Σουνίτες. Επιπλέον επιτρέπουν στους Σουνίτες -κυρίως έμποροι που ζουν στις μεγάλες πόλεις- να διατηρούν τα ηνία της οικονομικής ανάπτυξης, παραχωρώντας τους πλήθος προνομίων.

Σύμφωνα με τους αναλυτές, αυτή η ειδική σχέση ανάμεσα στην πολιτική και την οικονομική ελίτ διασφάλισε την επιβίωση της οικογένειας Ασαντ. Ωστόσο, όσο περνούν οι μέρες οι κινητοποιήσεις γίνονται ολοένα και πιο ετερογενείς, και πλέον Σουνίτες που ανήκουν στην εργατική τάξη διαδηλώνουν πλάι σε Σιίτες και Δρούζους.

Την ίδια ώρα παραμένει αβέβαιο πόσο πραγματικός είναι ο κίνδυνος ενός εμφυλίου πολέμου σε περίπτωση πτώσης του καθεστώτος, καθώς μέλη της αντιπολίτευσης υποστηρίζουν πως αυτή η απειλή δεν αποτελεί παρά ένα "άσφαιρο όπλο" που χρησιμοποιεί ο Ασαντ από τότε που ανέλαβε την εξουσία.

http://www.e-go.gr/news/article.asp?catid=17827&subid=2&pubid=128618882